|
|
Persbericht
Plasterk saboteert onderzoek
Burgemeester onthult woordbreuk minister
Minister gaat lijnrecht tegen conclusie Commissie-Dessens in
Burgemeester van der Laan heeft op 27 november j.l. in de Amsterdamnse gemeenteraad verklaard dat minister Plasterk hem ervan weerhouden heeft het onderzoek inzake de misdragingen van de geheime dienst in mijn leven te verbreden.
Plasterk heeft, onder druk van de AIVD, een veel te smalle onderzoeksopdracht gegeven aan de CTIVD (Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten). Hij wil uitsluitend de rol van de BVD laten onderzoeken. Ik had daar bezwaar tegen gemaakt, omdat ook de geheime Amsterdamse politie (met name de Groep IJzerman) mijn werk tot in mijn huis toe heeft bespioneerd.
Plasterk had mij, in het gesprek dat ik met hem had in mei, over de streep gehaald door mij de verzekering te geven dat wanneer ik andere autoriteiten bereid zou vinden het onderzoek te willen verbreden, hij daartegen geen bezwaar zou hebben.
Van der Laan
Ik heb daarop in juni een uitgebreid gesprek gehad met Eberhard van der Laan, die zich meelevend en bereidwillig heeft getoond en contact heeft opgenomen met minister en partijgenoot Ronald Plasterk.
En wat heeft van der Laan nu geantwoord op vragen van de raadsleden van Lammeren van de (Partij voor de Dieren), Goede (Groen Links) en Ivens (SP) ?
“De heer Plasterk wilde liever niet dat ik me tot de CTIVD zou wenden met het verzoek ook de Groep IJzerman bij het onderzoek te betrekken. Hij wil het onderzoek zich laten beperken tot nationale instellingen. Hij had daarover ook met de CTIVD gepraat, die hem ook in die geest had geadviseerd.“
Plasterk breekt dus zijn woord. Ik heb niet alleen nog het gespreksverslag waarin hij mij zijn belofte gedaan heeft. Maar ook is er het verslag van de commissie van de Tweede Kamer , in juni, waarin Plasterk aan het kamerlid Dijkhoff zijn belofte aan mij nog eens herhaald heeft.
Het is duidelijk dat Plasterk het onderzoek zo minimaal mogelijk wil houden. Hij werkt eraan mee om de waarheid omtrent het decennialange gewroet van de geheime dienst, in al zijn verschillende vertakkingen, weg te moffelen.
Plasterk saboteert nu het onderzoek, dat in deze decembermaand afgerond gaat worden.
Ik heb de minister daarom onderstaande , woedende brief geschreven. Ik vraag hem niet alleen een verklaring voor het breken van zijn woord. Maar ook om de CTIVD alsnog te verzoek de opdracht uit te breiden naar de geheime Amsterdamse politie, gezien de getoonde belangstelling van de bevoegde burgemeester van Amsterdam. Op deze manier kan ik geen vertrouwen meer hebben in de opzet van het onderzoek.
Commissie-Dessens
Het is duidelijk dat de minister onder te zware druk van de AIVD staat. Dit geval onderstreept een van de conclusies van de Commissie-Dessens dat er gebrek aan toezicht is op het werk van de geheime dienst. Deze praktijk benadrukt dat nu absoluut niet wordt voldaan aan de voorwaarde die de Commissie-dessens stelt. Namelijk dat de geheime dienst in een vertrouwenwekkend systeem van sturing, toezicht en transparantie” ingebed moet zijn. “Bovendien moet er intensiever toezicht worden gehouden door de CTIVD”, aldus de commissie. “Als geheimhouding niet langer noodzakelijk is voor de nationale veiligheid, moeten individuele burgers kennis kunnen nemen van gegevens die over hen zijn verwerkt. Ook moeten de media hun rol als publieke waakhond kunnen uitoefenen en moet historisch onderzoek mogelijk gemaakt worden.Plasterk heeft in dit onderzoek nu juist een stap in de tegenovergestelde richting gedaan.” Het CTIVD-onderzoek wordt nu juist nog vager dan toegezegd.
Roel van Duijn
Ex-politicus en auteur “Diepvriesfiguur“, autobiografie gebaseerd op 30 jaar rapporten van de geheime dienst
*
*
*
Amsterdam, 1 december 2013
Geachte minister Plasterk,
Ik ben geschrokken door de onstandvastigheid van uw woord.
In mei van dit jaar heeft u mij een verzekering gegeven die, naar nu blijkt, niets inhoudt.
Wij hebben toen op uw ministerie een uitgebreid gesprek gehad over de vorm van het
nodige onderzoek naar het gewroet van de geheime dienst in mijn leven.
U bood mij aan de CTIVD op te dragen te onderzoeken of er door de BVD of in opdracht van
de BVD bijzondere middelen waren ingezet. Ik protesteerde daartegen. Waarom alleen
belangstelling voor “bijzondere middelen“? En waarom alleen door de BVD en niet ook door
de Amsterdamse geheime politie en met name de Groep IJzerman? U weet dat dit laatste
onderdeel van de geheime dienst jarenlang buitengewoon actief is geweest rond mij en de
organisaties die ik heb opgericht. En dat de betrokkene bekend heeft ook in mijn huis te
hebben geneusd, onder het mom van “vrienden“ te zijn. Van hun handen heb ik tientallen
geheime rapporten uit het archief van de AIVD in handen gekregen.
U bleef in ons gesprek in uw ministerie bij uw te beperkte aanbod en drong aan op
aanvaarding ervan. “Het is niet mijn bevoegdheid om organisaties waarvoor ik geen
verantwoordelijkheid draag te laten onderzoeken”, argumenteerde u. Ik heb toen gevraagd
of het goed zou zijn als ik de bestuurders die wel verantwoordelijkheid dragen voor de
geheime Amsterdamse politie en de Groep IJzerman zou verzoeken ermee in te stemmen
dat hun rol in het onderzoek zou worden betrokken.
“Daar heb ik geen bezwaar tegen”, antwoordde u. Ik kon wat dit betreft met uw goedkeuring
aan het werk gaan.
Ik twijfelde nog en vroeg: “Denkt u zich mijn positie eens in. Wat zou u in mijn plaats doen?
Zou u dit aanbod van u aannemen of niet?“
U heeft toen, volgens het verslag, letterlijk geantwoord: “Meneer van Duijn, als ik u was zou
ik mijn knopen tellen. Ik zou het aanbod, dat ik u gedaan heb, aannemen en rondkijken
met wie ik verder nog zaken kan doen. Door andere bestuurders te vragen het onderzoek uit
te breiden.“
Dat u deze deur opende heeft voor mij de doorslag gegeven om toe te laten dat u een
onderzoek in gang zette dat nog veel te smal was om recht te doen aan het brede gebied
van spionage en inmenging in mijn leven waaraan meerdere takken van het web van de
geheime dienst zich schuldig hebben gemaakt. Ik heb dat toegelaten omdat u mij de
mogelijkheid bood via andere bestuurders het onderzoek te verbreden.
En ik voelde mij gesteund in mijn besluit door emails van kamerleden, die mijn twijfels
begrepen, zoals die van Klaas Dijkhoff, van de VVD. Hij mailde mij een paar dagen nadat u de
opdracht aan de CTIVD had verstrekt dat hij in de kamercommissie aan U gevraagd had of niet
ook de rol van de Amsterdamse politie en de Groep IJzerman bij het onderzoek moest
worden betrokken en dat u daarop geantwoord had “dat er geen enkel bezwaar tegen was
als ik via andere bestuurders het onderzoek zou verbreden“.
Vertrouwend op uw woord heb ik vervolgens contact opgenomen met burgemeester
Eberhard van der Laan. U zult het met me eens zijn dat hij de bestuurlijke
verantwoordelijkheid draagt voor de Amsterdamse politie. Ik heb hem gevraagd de CTIVD te
verzoeken in het onderzoek ook de rol van de Groep IJzerman mee te nemen. Hij toonde
zich zeer meelevend, las in zijn vakantie mijn boek “Diepvriesfiguur“ alsmede andere
literatuur over de Groep IJzerman en heeft vervolgens u gebeld.
En wat heb ik de burgemeester nu, op 27 november 2013 vanaf de perenhouten tribune, in
antwoord op vragen van raadsleden, over zijn telefoongesprek met u horen verklaren?
“De heer Plasterk wilde liever niet dat ik me tot de CTIVD zou wenden met het verzoek ook de
Groep IJzerman bij het onderzoek te betrekken. Hij wil het onderzoek zich laten beperken tot
nationale instellingen. Hij had daarover ook met de CTIVD gepraat, die hem ook in die geest
had geadviseerd. “
Kunt u zich mijn ontgoocheling, ja woede voorstellen?
Hoe moet ik uw gebroken belofte interpreteren in het licht van uw recente stellingname in
het parlement dat de politiek een eerzaam beroep moet worden?
Is dit vergeetachtigheid omdat u het niet zo belangrijk vindt? Of juist een neiging van
politici om de blunders en de privacyschending door geheime diensten weg te moffelen? En
dus onderzoek daarnaar te minimaliseren en in partjes te hakken?
Meneer Plasterk, als ik na uw gesprek met Eberhard van der Laan de knopen op uw jas tel
zijn er te weinig over. Uw jas hangt open.
Vertrouwen in het resultaat van uw mini‐onderzoek kan ik nu niet meer hebben.. Maar de
strijd om een rechtvaardig onderzoek zal ik met des te meer overtuiging blijven voeren.
Ik vraag u daarom met klem zich opnieuw te wenden tot de CTIVD met de boodschap dat u,
gezien de getoonde belangstelling van de politiek verantwoordelijk bestuurder van de
Amsterdamse politie, aan de opdracht wilt toevoegen ook de Groep IJzerman bij het
onderzoek te betrekken.
In afwachting van uw antwoord,
met vriendelijke groet van
Roel van Duijn
cc.: E. van der Laan, K. Dijkhoff en collega’s, vragenstellers Amsterdamse gemeenteraad,
CTIVD
De lezing van Roel in Moskou op 24 oktober 2013, versie in het Russisch: http://partizaning.org/?p=7883
Artikel van Roel van Duijn in de Volkskrant van 6 november 2013:
Een gouden medaille voor protest in Sotsji (pdf)
Oud-Provo Roel van Duijn is aan de telefoon. In Moskou is hij donderdag
te gast bij de opening van een tentoonstelling over de Nederlandse
Provo-beweging.
SYTSKE VAN AALSUM –TROUW 28/10/13, 00:00
interview | Oprichter Van Duijn opent kunstmanifestatie in Moskou
“Als onze regeringen niet voor vriendschap kunnen zorgen, dan doen wij het maar”, zegt Amsterdammer Roel van Duijn (70). Hij heeft net in Moskou een kunstmanifestatie geopend, die onder meer gewijd is aan de provobeweging uit de jaren zestig. En daarmee gaat een lang gekoesterde wens van provo-oprichter Van Duijn in vervulling.
Want al in de jaren zestig probeerden de Nederlandse provo’s contact te leggen met hun Russische geestverwanten. “We hebben in 1966 een oproep aan het internationale proletariaat gedaan en die de toenmalige Sovjet-Unie binnen weten te smokkelen.” Maar vanwege het IJzeren Gordijn was nader contact niet mogelijk.
Nu dus wel, en in het kader van het Nederland-Rusland-jaar werd aan Nederlandse kunstenaars gevraagd historisch beeldmateriaal (foto’s, video’s, affiches) ten toon te stellen. Bovendien verschijnt er in het Russisch een nieuw nummer van het legendarische blad Provo. Van Duijn gaf bij de opening een lezing – in het Russisch – over de geschiedenis van de provobeweging.
En dat ging hem best goed af, vertelt Van Duijn, die getrouwd is met een Russische vrouw. De inhoud sprak het publiek, meest (jonge) Russische kunstenaars, erg aan. “Ik vertelde over het fietsenplan dat wij ooit bedachten voor Amsterdam. Voor Moskou, met z’n vijf miljoen auto’s, zou het goed zijn als er meer gefietst wordt, zo werd gereageerd.”
Ook de ludieke acties die provo’s destijds bedachten, kwamen goed over. “Toen de happenings verboden werden, gingen we in Amsterdam krenten uitdelen.” Maar de meeste verbazing wekte wel Van Duijns strijd met de AIVD. Die leidde er uiteindelijk toe dat hij werd toegelaten tot de archieven. “Dat vonden ze fantastisch, dat kan daar helemaal niet.”
Werden de ‘vrije’ Nederlanders als het gaat om homoseksualiteit nog onheus bejegend? “Er was wel een dreiging vooraf”, vertelt Van Duijn. “Die kwam van een rechts-orthodoxe website. Ze verspreidden het gerucht dat een homoseksueel betrokken was bij de tentoonstelling. We kregen extra bewaking, maar dat was niet nodig want er zijn geen demonstranten komen opdagen.”
Voor de jonge Russische kunstenaars is homoseksualiteit ‘helemaal geen punt’, aldus Van Duijn. “Ze beschouwen die nieuwe wet als een stunt om de aandacht af te leiden van de echte problemen. Namelijk de relletjes met racistische motieven. Mensen die uit de Kaukasus naar Moskou komen op zoek naar werk, krijgen te maken met rechtse knokploegen. Daar zijn ook al doden bij gevallen.”
Maar veel Russen weten helemaal niets over homoseksualiteit, constateert Van Duijn. “Mijn schoonfamilie woont in Nizjni Novgorod, het vroegere Gorki, en daar zijn de mensen wat conservatiever. Ik heb mijn schoonmoeder dit weekend verteld dat homoseksualiteit bestaat. Dat wist ze echt niet. Verkeerde informatie zet ook kwaad bloed.”
Van Duijn noemt de kunstenaars met wie hij in contact kwam ‘heel dapper’. “Victoria Lomasko bijvoorbeeld. Die heeft een bijtende, satirische kritiek op onder meer de rechtspraak in Rusland.” Waar deze jonge Russen volgens Van Duijn ‘heel bezorgd’ over zijn, is het hoge aantal Russische gevangenen. “Er zitten 750.000 mensen vast, vaak om vage politieke of economische redenen.”
Protest Museum
Het ‘Nederland Protest Museum in Moskou’ maakt deel uit van het internationale festival MediaImpact. Er doen ook jonge Nederlandse kunstenaars aan mee, die met hun werk een link leggen tussen ‘verleden en heden van activisme’. Twee van hen, Zoro Feigl en Vincent Boschma, maken in de openbare ruimte een sculptuur ter ondersteuning van de LGBT-beweging (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender) in Rusland.
Roel zal op 23 oktober a.s. In Moskou een tentoonstelling over Provo en de Nederlandse protestbeweging openen. Met een lezing in het Russisch. Een lang gekoesterde droom, want al in de jaren zestig hebben de provo’s getracht contact te leggen met Russische geestverwanten.
Dit gaat nu gebeuren, op uitnodiging van de Russische “Kunstenaarsvereniging Biennale”.
Nederlands Protest Museum
ARTPLAY, Kleine Zaal
Adres : N. Syromiatnicheskaya str., nr. 10, geb. 7, Moskou, Rusland
Data: 23 oktober – 6 november 2013
Opening: 23 oktober om 18:00 uur
Deelnemers: Eva Besnyö, Melanie Bonajo, Vincent Boschma, Roel van Duijn, Constant Dullaart, Zoro Feigl, Darko Fritz, Robert Jasper Grootveld, Nicoline van Harskamp, Bernhard Willem Holtrop, Thom Jaspers, Jan Jaap Kuiper, Constant Nieuwenhuys, Victor Nieuwenhuys and Martha Seyfert, Ulrike Rosenbach, Marja Samsom, Lidya Schouten, Staats TV Rabotnik (Mart van Bree, Menno Grootveld, Reinier Kurpershoek), Simon Vinkenoog
Curator: Katja Sokolova
Tentoonstellingsontwerp: Maria Kalinina
Grafisch ontwerp: Ludmila Shurygina
Organisatie: ThankEve Productions, Media Impact festival, ARTPLAY
In de tweede helft van de 20e eeuw beïnvloedden de anarchisten van PROVO, de feministen van Dolle Mina, Amsterdamse krakers en media-activisten met hun sensationele acties het regeringsbeleid en de publieke opinie in Nederland. Waar vochten zij voor en wat is er tegenwoordig nog over van de activistische kunst?
Deze expositie vertelt over de creatieve protestbewegingen in hun bloeitijd – van 1960 tot in de jaren 1990 – en omvat ook werk van hedendaagse kunstenaars die politieke thema’s aansnijden.
Nederlands Protest Museum presenteert anarchistische utopia’s en politieke happenings, de tweede feministische golf en de krakerscultuur door middel van divers archief materiaal (foto’s, video’s, affiches etc.). Een video installatie samengesteld uit historisch beeldmateriaal dompelt de kijker onder in de acties uit het verleden. Speciaal voor de tentoonstelling verschijnt in het Russisch een nieuw nummer van het legendarische anarchistische blad “Provo”. Roel van Duijn zal een lezing geven over de geschiedenis van de Provo-beweging. Staats TV Rabotnik gaat midden in de expositie een kraakpand nabouwen, waar de geschiedenis van de piratenmedia van de jaren 80 tot leven komt. Door het kritisch werk van jonge Nederlandse kunstenaars – Melanie Bonajo, Vincent Boschma, Constant Dullaart, Zoro Feigl en Nicoline van Harskamp – wordt er in de tentoonstelling een essentiële band tussen verleden en heden van activisme gelegd. Het duo Feigl/Boschma gaat een tijdelijke sculptuur in de openbare ruimte maken ter ondersteuning van de LGBT beweging in Rusland.
Het ‘Nederlands Protest Museum’ maakt deel uit van het internationale festival ‘MediaImpact’ en vindt plaats in het kader van het Nederland – Rusland jaar. De tentoonstelling wordt mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds en de Nederlandse ambassade in Moskou.
Persbericht
Ontvoerder belastert in boek de ontvoerde
– ook familie ontvoerder razend –
Aangifte tegen smaad gedaan.
De man die mij in 1970 ontvoerd en bedreigd heeft, J. Baank senior, heeft daarover nu een boek vol smaad tegenover mij gepubliceerd. Het staat op naam van zijn huidige partner mevr. Lotte Ruiter, opgetekend uit de mond van Baank. Hij heeft het, met zijn handtekening, voorzien van een inleiding en slotwoord, in eigen beheer uitgegeven.
Ik heb over dit boek nu bij de politie aangifte van smaad (art. 261 Sr) gedaan.
De ex-vrouw en twee kinderen van Baank getuigen in een begeleidende schriftelijke verklaring aan justitie dat mijn visie geheel juist is.
Het boek zegt een “biografie“ over zijn leven te zijn. Maar het heet ‘Bom Onder Metro ‘en gaat hoofdzakelijk over de ontvoering van mij en over zijn bomaanslag op een Amsterdams metrostation. Destijds was ik gemeenteraadslid en ben ik door hem en zijn handlangers in een auto gepropt en in de houdgreep van een klerenkast naar België gevoerd, waar hij me met de dood bedreigd heeft. Dit misdrijf bevestigt hij wijdlopig en overgoten met verzinsels.
In dit nieuwe boek gaat Baank zo heftig tegen mij te keer dat hij alle grenzen uit het oog verliest. Hij rechtvaardigt de ontvoering van mij door uitvoerig te toeteren dat ik hem, zijn zwangere vrouw en jonge kinderen wekenlang bedreigd had.
Hij lastert erop los: dat er een “kogel op 10 centimeter van zijn hoofd insloeg”. “Ja, dat heeft hij (Roel van Duijn ) LATEN doen, hij was te laf om het zelf te doen!. Die bedreigingen aan mij toenmalige vrouw en kinderen zijn bewijsbaar!‘ (pg. 134). En: “Wat waren dat voor helden die kinderen van 9,7,2, 1 en een zwangere vrouw bedreigden? Na de ontvoering van Roel van Duijn waren alle bedreigingen wel opeens over!‘ (pg 50). Op pg 146 een lange scheldpartij tegen mij en temidden daarvan: “Al die bedreigingen die mijn gezin heeft moeten doorstaan. De vernielingen aan onze auto’s pogingen tot brandstichtingen van ons huis enz. enz.“ Dit thema loopt als een rode draad door zijn tekst. Zeven van dergelijke citaten heb ik gemeld in mijn aangifte.
Ex-vrouw en kinderen ontkennen beschuldigingen
Ook de familie van de ontvoerder is kwaad. “Wij zijn het eens met Roel van Duijn dat er nooit sprake is geweest van dreigementen tegen ons gezin, noch tegen ons persoonlijk. Het is voor ons stotend en beschamend om deze valse beschuldigingen tegen Roel van Duijn te lezen. Wij zijn geschokt door de vele leugens in het boek“.. Aldus het getuigenis van ex-echtgenote Jeanne Meijer (voorheen J.Baank-Meijer) en zoon en dochter.
Dit zijn dus de personen die door mij “bedreigd“ zouden zijn.
Ook schildert de ontvoerder mij af als iemand die tijdens de ontvoering in zijn auto naar hasj stonk. “Van Duijn droeg een dikke jas, geprepareerd met was, hasj en aangekoekte vuiligheid“ (pg 53). Natuurlijk vormen zowel de dreigementen als het hasjbezit een leugenachtig verzinsel met de bedoeling om mij tegenover de lezers van het boek in een kwaad daglicht te stellen. Het gezin Baank, dat ik in die periode niet eens kende, heb ik nooit bedreigd. Geweld is mij vreemd. Ook heb ik nooit hasj bezeten of gebruikt, of zelfs maar sigaretten gerookt.
De uit de lucht gegrepen beschuldigingen van de ontvoerder kwetsen mij te meer daar zij overeenstemmen met dezelfde valse beschuldigingen van de kant van de BVD in die jaren, waarover nu een onderzoek gaande is bij de CTIVD.
Ik heb er dan ook recht op dat het Openbaar Ministerie snel tegen de grove smaad in het boek ingrijpt.
Het is al raadselachtig genoeg waarom de overheid de ontvoering zelf nooit heeft aangepakt, ofschoon er over de identiteit van de daders nooit veel twijfel heeft bestaan en ik meermalen aangedrongen heb op vervolging.
Roel van Duijn
Ex-politicus en publicist
020 4704770
|
|
